Dat is een moeilijke vraag. Ik heb het afgelopen jaar op een aantal prachtige golfbanen gespeeld - degenen die eruit springen zijn La Reserva Sotogrande en De Pan. Deze golfbaan zijn heel verschillend, maar ik heb van allebei erg genoten. De Pan is een golfbaan die al eeuwen bestaat en daarom voelt het alsof hij gewoon bij het landschap hoort. La Reserva is meer een championship course die absoluut geweldig is om te spelen. Jammer dat we een beetje een kater hadden van de avond ervoor (toch, Tim?), want ons spel was niet echt top. Hopelijk kan ik hem in 2023 opnieuw spelen om dit goed te maken.
Mijn meest memorabele ronde van het jaar was op 8 mei op de Openbare Golfclub Dronten. De golfbaan is niets bijzonders, maar het was gedenkwaardig omdat het de laatste dag van de NGF-competitie was. Op deze dag hadden alle vijf de teams in onze poule nog kans om de competitie te winnen. Het was een epische strijd, maar uiteindelijk wonnen we net niet. Achteraf gezien had ik een putt van 1,5 meter om mijn matchplaywedstrijd te winnen en met die putt had ik de hele competitie kunnen winnen. Maar helaas miste ik hem. Je kunt je voorstellen dat het een paar uur duurde alvorens ik eroverheen was ;-). Al met al was het een behoorlijk bijzondere dag, vooral om te zien hoe alle teams boven zichzelf uitstegen in zo'n spannende wedstrijd.
Voor mij is vooral het onderhoud belangrijk. Ik hou ervan als de greens goed rollen, en ook snel zijn. Ik vind het ook top wanneer de teeboxen super netjes zijn.
Dat moet Shane Lowry zijn. Allereerst houd ik erg van Ierse accenten. Ook slaat hij niet noodzakelijkerwijs extreem ver, maar zijn 'shot shaping' en korte spel zijn echt van een andere planeet. Daarbij kijk ik gewoon graag naar hem en je krijgt een beetje hoop dat je ook met een paar kilootjes extra op de Tour kunt slagen.
Dit terugkoppelend aan de vorige vraag; ik denk dat dat Shane Lowry's ijzer 5 van 215 meter naar de 18e green was op de laatste dag van het BMW-kampioenschap. Hij wist dat hij een birdie moest maken om te winnen. Hij moet op dat moment behoorlijk nerveus zijn geweest toen hij de bal moest slaan. Als je de beelden terugkijkt, dan zie je zijn vuist omhoog gaan direct nadat de bal op de green is geland. Dat zijn de dingen die ik graag zie.
Ik heb er een paar op mijn lijst staan, één daarvan is La Zageleta. Ik hoor goede verhalen over die baan en het ziet er naar uit dat ik die ergens in 2023 ga spelen. Ook hoop ik een rondje te kunnen spelen op de Hilversumsche of de Kennemer. Ik heb ze beide nog niet gespeeld, maar (yep, ik moet me schamen) het zijn topbanen die je als Nederlander gewoon gespeeld moet hebben.
Dit jaar probeer ik weg te blijven van technische instructies. Mijn swing is op dit moment in orde, denk ik. Wanneer ik echter onder druk sta op de baan, dan heb ik de neiging om minder te presteren (dit is ook de reden dat ik mezelf de bijnaam Captain Choke heb gegeven). Dus dit jaar ga ik me meer focussen op de mentale kant van het spel. Mijn collega Tim raadde me het boek 'The Inner Game of Golf' aan, van Timothy Gallwey. Ik ben er net aan begonnen en ik ben benieuwd hoe deze mentale benadering mijn golfspel kan helpen.
Copyright © 2007-2023 — leadingcourses.com